Η βασική εκπαίδευση των νοσηλευτών (τυπικοί φροντιστές) σε Ελλάδα, Κύπρο, Γαλλία και Ιταλία είναι περισσότερο επικεντρωμένη στην παροχή «τεχνικής» γνώσης (υγειονομικές τεχνικές παροχής φροντίδας, φαρμακευτική αγωγή, κ.ά.), παρά κατευθυνόμενη προς τη διδασκαλία των κοινωνικών δεξιοτήτων (διαχείριση κρίσεων, ευαισθητοποίηση κ.α.). Πράγματι, στη Γαλλία περίπου είκοσι (20) διαφορετικά επαγγέλματα θεωρούνται ως φροντιστές και στερούνται εκπαίδευσης στις κοινωνικές δεξιότητες (Cubert, 2013). Στην Ιταλία φροντιστές, θεωρούνται οι επαγγελματίες που έχουν πιστοποιηθεί σύμφωνα με το Ν. 43/2006. Επαγγέλματα υπηρεσιών και βοηθητικών λειτουργιών καταρτίζονται από τις Περιφέρειες. Παρόλα αυτά, ελάχιστα είναι τα προγράμματα κατάρτισης που απευθύνονται σε άτυπους φροντιστές. Στη Γαλλία, το Περιφερειακό Σχέδιο Εθνικής Υγείας (2014) επισημαίνει την έλλειψη πιστοποίησης των άτυπων μεταναστών φροντιστών. Γενικά, η πρόσβαση στην αγορά εργασίας είναι δύσκολη για το 55% των άτυπων φροντιστών στην Ευρώπη.

Ειδικότερα κατά τη διάρκεια της κρίσης, κάποιες κοινωνικές δεξιότητες πρέπει να βελτιωθούν. Στην έκθεση του Eurofound για την Ελλάδα, η Ιταλία και η Κύπρος (2014) επισημαίνουν την απομόνωση των φροντιστών και τις αυξημένες ανάγκες τους για διαχείριση άγχους και την ενίσχυση επικοινωνίας με τις οικογένειες σε κρίση.

Η χρήση των ΤΠΕ είναι ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος για να βελτιωθεί η ποιότητα φροντίδας που παρέχεται σε εξαρτώμενα άτομα, να μειώσει την επιβάρυνση των άτυπων φροντιστών και των βοηθών φροντίδας που προσλαμβάνονται από τις οικογένειες, και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής και των δύο ομάδων. Προς το παρόν, οι δημόσιοι και ιδιωτικοί οργανισμοί που παρέχουν υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης αντιμετωπίζουν ένα χάσμα μεταξύ προσφοράς και ζήτησης των εξειδικευμένων και με προσόντα εργαζομένων. Το κενό αυτό αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια, καθώς πολλοί κλάδοι του τομέα της υγείας με τίτλο «αγορές του μέλλοντος» (π.χ. Τηλεϊατρική, AAL) και η διαδικασία διαχείρισης πολύπλοκου συντονισμού συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης (όπως εξειδικευμένα δίκτυα υγείας, μεγάλες οργανώσεις της κοινότητας, κ.λπ.) γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Παρά αυτήν την αύξηση, περαιτέρω συγκεκριμένη εκπαίδευση σχετική με τις ΤΠΕ για άτομα που εργάζονται σε αυτό τον τομέα, δεν έχει προβλεφθεί και εξακολουθεί να υστερεί μαζικά σύμφωνα με την ομάδα «κοινωνικής φροντίδας» του ESCO (2013).

Η ανάπτυξη των βασικών δεξιοτήτων σε συγκεκριμένες ασθένειες (π.χ. καρκίνος και νοητική αναπηρία) είναι ζωτικής σημασίας για μια πιο ισότιμη ενσωμάτωση των άτυπων φροντιστών στην αγορά εργασίας. Προς την ίδια κατεύθυνση, φαίνεται ότι η ενσωμάτωση της δυναμικότητας των ΤΠΕ δεξιοτήτων (ηλεκτρονική διαχείριση, κλπ) σε αυτόν τον ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά την απασχόληση στον τομέα αυτό. Παράλληλα, οι κοινωνικές δεξιότητες (όπως η συναισθηματική νοημοσύνη, η ενσυναίσθηση, κλπ) στον κοινωνικό και υγειονομικό τομέα είναι όλο και περισσότερο αναγνωρίσιμες ως πολύτιμες και αναγκαίες δεξιότητες για τους νοσηλευτές.